In het eerste uur van het donker reden we eerst het dorpje in en later het terrein op. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer herkenningspunten we hadden. Als we de auto uitstappen zijn we al hartstikke enthousiast: we zijn er weer! De Retraite van Ichthus Landelijk gaat beginnen!

Een weekend vol toffe diensten, mooie reflecties, goede maaltijden en gezellige gesprekken met ruim 350 mede Ichthianen uit heel Nederland in één klooster, dat blijft hartstikke bijzonder. Afgelopen jaar was mijn derde retraite en ik ben zeker niet teleurgesteld.

Je vraagt je misschien af wat je op zo’n retraite kunt verwachten, want de naam doet vermoeden dat er veel stilte en rust aanwezig is. Die is er ook zeker wel, maar moet je soms wel een beetje zoeken, 350 studenten stil krijgen is namelijk een grote uitdaging. Op de retraite worden er meerdere diensten gehouden, met een toffe band en verschillende sprekers. Dit jaar gingen deze diensten over motivatie: om te geloven, om te studeren en om te dienen. Actuele thema’s die elke Ichthiaan tegenkomt in zijn of haar leven. Na zo’n dienst zijn er verschillende reflecties waar je uit kunt kiezen, zoals creatief, persoonlijk, debatterend of biddend. Met een groepje mensen praat je dan nog na over de dienst. Verder zijn de dagen gevuld met workshops, spellen en gezellige maaltijden. In het gebouw is er ook een kapelletje waar 24 uur per dag mogelijkheid is om stil te worden en God te zoeken. Na elf uur ‘s avonds neemt het nachtbestuur het over en is er nog genoeg te beleven met elkaar!

Een van de mooiste momenten vond ik dit jaar de Praise & Prayer, een avond waar urenlang werd aanbeden en gebeden. Wat bijzonder dat 350 jongeren het ene moment keihard kunnen staan zingen en klappen, om het volgende moment in volledige stilte op de grond te zitten, tot hun God biddend. Zo’n weekend levert een prachtige verbinding op, met God en met elkaar!

In het laatste uur van het licht reden we eerst het terrein weer af en later het dorp uit. Hoe verder weg we reden, hoe harder de vermoeidheid toesloeg. Maar dat was niet erg, dat was niet het einde. Na een paar goede nachten zou de vermoeidheid namelijk weer weg zijn. De herinneringen, het enthousiasme en de hoop blijven gelukkig veel langer hangen.

~ Rianne