Buienalarm voorspelde stortbuien voor deze avond. Zal ik nog gaan? Om half acht zou de regen stoppen, anderhalf uur nadat de activiteit al was begonnen, en dan moest ik nog helemaal naar Berendonck fietsen. Dan toch maar de bui afwachten? Nee, ik ga er gewoon voor! Regenbroek aan, regenjas aan, regenhoes over mijn tas, en gaan! Een stortbui was het zeker te noemen, maar wat ik aantrof in de Berendonck was het meer dan waard. Een kleine 40 mensen bij elkaar, zittend op kleedjes in het gras, verscholen onder tientallen paraplu’s, lekker aan het eten en kletsen. Geen weer of wind die hen zal tegenhouden. Dit kan alleen Ichthus Nijmegen zijn!
Nadat ik snel mijn restjes pasta pesto van gisteren op had gegeten begon de avond. Uiteraard beginnend met gebed van dankbaarheid dat we elkaar weer mochten zien, en een korte lezing uit de Bijbel. We zongen samen het verenigingslied en de liederen van de verbanden, waarna we vrij waren om mee te doen met de verschillende activiteiten. Een rondje lopen, sporten, spelletjes spelen, of blijven bijkletsen, want we hadden elkaar al zo lang niet meer fysiek gezien. Ik koos eerst voor het bijkletsen en sloot me later aan bij het volleyballen. Door mijn aanwezigheid hadden we ineens oneven teams, waarbij we uiteindelijk van ieder tegenpunt de schuld gaven aan de ‘missende zesde speler’.
Na het volleyballen gingen we weer met z’n allen muziek en plezier maken.
De stemming werd steeds vrolijker, het was weer zo lang geleden dat ik lol had
gemaakt met deze groep vrienden. Al was het de afsluitende avond voor het
jaar van bestuur Rotsvast, het voelde als een nieuw begin waarin we weer
ten volle van elkaars aanwezigheid mogen genieten.
~ Lars