Sannelie
September 2020. Ik was eerstejaars studentje en verlangde naar een gelovige gemeenschap om me heen. Na een vluchtig onderzoek naar de in Nijmegen bestaande christelijke studentenverenigingen werd mijn aandacht al snel volledig naar Ichthus toe getrokken. Een mailtje later en ik zou meedoen aan mijn eerste intro-activiteit. Mijn onzekere zelf vond het allemaal nog wel erg spannend en die spanning was ook echt niet per se gelijk verdwenen toen ik voet zette in het gebouw, maar naarmate ik me langer in die groep bevond werd die spanning steeds minder centraal. Ik werd, evenals de vele andere gasten, met open armen ontvangen (figuurlijk dan, want corona was een ding). Nu is dat natuurlijk niet zo gek om te lezen, omdat de intro-activiteiten voor een overgroot deel georganiseerd worden om gasten uit te nodigen bij de vereniging. Dat open ontvangst was daarom ook niet wat me het meeste opviel aan deze avond en de vele avonden die nog zouden volgen. Wat mij wel écht opviel, en nu maakt dat ook ik een plekje binnen Ichthus gevonden heb, waren de mensen zelf en de manier waarop de mensen met elkaar omgaan.
Wat viel er dan zo op aan de mensen? Hun enthousiasme, hoe ze konden genieten van wat zij en wat anderen aan het doen waren en hoe ze daar allemaal hun eigen draai aan gaven. De verscheidenheid aan mensen is groot binnen Ichthus en dat stimuleert ook om zelf een plekje te zoeken binnen die verscheidenheid, wat natuurlijk helemaal hoort bij de studententijd! Binnen Ichthus is die verscheidenheid een echte kracht. Het schept geen afstand. Integendeel, het verbindt! Dat is toch ook precies wat de Bijbel aangeeft als hoop voor een gemeenschap van gelovigen. Ook verschillende geloofswerelden en achtergronden krijgen elk hun plekje binnen onze prachtige vereniging.
En wat viel op aan het onderlinge contact? Dat sluit heel erg aan op het voorgaande. Het contact is veelzijdig en open. Ik zag, en zie nog steeds, mensen opgaan in goede gesprekken en gezelligheid. Als ik tijdens een verenigingsavond om me heen kijk, zie ik overal tweetallen en kleine groepjes mensen staan. Sommige groepjes kijken ernstig en lijken daarmee in een diep gesprek te zitten. Andere hoor je vanaf de andere kant van de zaal schaterlachen. Als iemand zich wat later bij een groepje voegt, wordt deze direct meegenomen in het gesprek. Iedereen zoekt zijn eigen weg in de soorten en manieren van contact, maar voor iedereen is het contact toegankelijk. Spreek eens iemand aan binnen de vereniging die je eigenlijk niet zo goed kent en het nieuwe contact wordt met open armen aangenomen.
En voor hen die dit contact misschien niet zo makkelijk opzoeken: Mijn ervaring is dat het contact jou ook opzoekt binnen Ichthus. Dit valt al op in de integratie periode, waar je van allerlei ichthianen berichtjes krijgt om zogenaamde handtekeningafspraken te maken (berichten waar je uiteraard zelf ook initiatief in kan nemen!). Verder is ook commissiewerk voor mij gebleken als een ideale manier om al helpende met elkaar in contact te komen. Vanuit die eerste contacten groeit het netwerk en wordt je gestimuleerd je eigen draai te vinden binnen de vereniging!
Dus, Ichthus is een vereniging die echt gaat om de mensen en de verscheidenheid aan deze mensen, allemaal met elkaar verbonden door een gedeelde kern van geloof. Ichthianen vinden het gewoon leuk als je er bent, waar in je wandel je je ook bevindt. Vereniging zijn we samen 😊
Ik, en ik weet zeker dat ik hierin namens de vereniging kan spreken, hoop je een keertje bij Ichthus te zien verschijnen!